Andrew Cyrille behoeft geen introductie, met meer dan 50 albums op zijn naam en als voorloper in de avant- garde jazz is hij een fenomeen, op 82-jarige leeftijd is hij nog steeds actief en toonaangevend als slagwerker. Al meer dan 60 jaar leerde hij alles over de mogelijkheden en moeilijkheden van de jazz, met name qua begeleiden op het slagwerk. Hij werkte met grootheden van weleer zoals Coleman Hawkins maar vooral ook met modernisten als Carla Bley, Cecil Taylor, Peter Brötzmann en Anthony Braxton e.v.a.

The News is de opvolger van het bijzonder goed ontvangen quartet album uit 2016 The Declaration of Musical Independence, wederom met Ben Street op contrabas en Bill Frisell op el. gitaar maar met nieuwkomer David Virelles op piano. Zoals steeds is het ook hier weer genieten geblazen van het uiterst subtiele spel van Cyrille met zijn tikkie hier en roffel daar, een lust voor het oor. Dat is al gelijk te horen in het titelnummer “The News” een al ouder nummer van Cyrille waarin de percussie wordt gevormd door de brushes te gebruiken op papiervellen ! Dit is inmiddels het derde album op rij met Cyrille en Frisell samen, dus is er duidelijk sprake van een vruchtbare samenwerking. Het album opent met een van de drie composities van Frisell “Mountain”, een nummer met duidelijke Americana roots zoals inmiddels gebruikelijk in het oeuvre van Frisell. Maar dankzij Virelles krijgt het nummer toch de nodige diepgang door zijn donkere tonen op het klavier, op deze manier ontstaat er een perfecte wisselwerking tussen Frisell en Virelles, de duidelijke vormgeving van de gitarist, afgewisseld met de meer abstracte klanken van de piano.

“Leaving East of Java”, geschreven door Adegoke Steve Colson, is van een geheel andere orde, hier een verstild geluidsbeeld met in aanvang vooral de donkere tonen van Virelles en de subtiele percussie van Cyrille; Frisell komt even later aan boord met zijn typerende ruimtelijke gitaarakkoorden, samen met de klaviererupties van Virelles ontstaat een geweldig spannend muziekstuk. In “Go Happy Lucky” van Frisell begint het met diens bijna Country aandoende gitaarakkoorden, waarna Virelles met soepel rollende patronen het perspectief weer verplaatst richting jazz, maar het resultaat is een bluesy geheel. Ook hier weer opvallend is de subtiele ritmische ondersteuning van Cyrille, met minder poespas meer effect, de complete tegenhanger van showmeppers als een Buddy Rich, maar die speelde ook in een ander tijdvak en dus andere muziek. Hier stopt mijn beschrijving van alle nummers, ik nodig een ieder uit zelf te gaan luisteren want er zijn nog vele juweeltjes te horen op dit bijzonder geslaagde album.

Jan van Leersum.